de wind zingt zilt
de adem van het water
in mijn gelaat
 
een goddelijk venster verslaat de donkere schaduw
die over mij hangt
 
de tanden ontbloot
brult de branding
tegen het strand
 
met fijn zand verwaaien mijn gedachten
 
kaatsend grijs licht weerspiegelt mijn zicht
 
grenzen vervagen
ik herken mezelf
in alles om mij heen
 
zonder horizon verdwijnt het onderscheid
tussen hemel en aarde