Walking the dog, I saw a shaggy ink cap emerging her beautiful cylindric body out of the fallen leaves a few yards next to the path in the park. Immediately I wandered what kind of pictures I could make during the remaining process.
een nazomerzondagzucht zwerft over roerloos water, rimpelt de peilloze diepte boven mijn hoofd het blauwe oneindige onthult de tijd, maskeert de ontluistering die met al haar glans mijn verlangen weerspiegelt naar wat ooit was
in de schaduw van mezelf blijf ik in vervreemding achter verdwaal in tal loze gedachten en raak mezelf volledig kwijt een beklemmend onvermogen legt mij stil, hoe kom ik ooit thuis als ik in die leegte, zowaar een
prikkelbaar sta ik langs de kant de onschuld voorbij zie ik de bui al hangen in het hemels water, nooit meer het verlangen naar te weten wat er diep van binnen brand wil ik echt niet weten hoe het werkelijk met mij